Adam Papierski, Aleksandra Rosińska

filozofia, specjalizacja nauczycielska

rok III (2012)

 

Brama

Temat: Brama - kim jestem, gdy gram?

Przedmiot: etyka/filozofia.

Grupa: około 15 osób.

Poziom: dowolny

Czas: 25 minut.

Materiały: lista ról, kartka z pytaniami, karton z akcesoriami.

Metody: drama, dyskusja.

 

Cele.

Wiedza:

  • uczeń ma świadomość tego, że ludzie wcielają się różne role i że odgrywanie konkretnych ról ma różny stopień trudności, w zależności od indywidualnych predyspozycji i charakteru roli;

  • uczeń zastanawia się nad funkcją gry w życiu ludzkim, pozytywnymi i negatywnymi konsekwencjami „grania”;

  • uczeń zastanawia się nad relacjami pomiędzy „graniem” a „prawdziwą” tożsamością;

Umiejętności:

  • ćwiczenie argumentacji;

  • ćwiczenie umiejętności identyfikacji zachowań społecznych na przykładzie odgrywania ról;

  • ćwiczenie wcielania się w rolę;

  • ćwiczenie wyrażania przeżyć wewnętrznych.

Postawa:

  • kształcenie postawy dociekającej/krytycznego namysłu nad zjawiskami społecznymi.

 

Przebieg:

  1. Grupa zostaje doprowadzona do bramy, pilnowanej przez Strażnika (opiekun). Ma on rozkaz przepuścić tylko postaci z listy, którą wręcza przedstawicielowi grupy (do 5 min).

  2. Uczestnicy kolejno podchodzą do bramy, wcielając się w uprzednio wybraną rolę (dobierają akcesoria, ewentualnie partnera - w zależności od roli). Uczestnicy wiedzą, że strażnik może zadawać pytania lub w inny sposób testować ich wiarygodność. Jeśli komuś nie uda się przejść, i zostanie odesłany, może wybrać kolejną rolę (15 min).

  3. Podsumowanie. Gdy już wszyscy zmierzą się ze Strażnikiem, i zostaną wykorzystane wszystkie role, Strażnik-opiekun zadaje uczniom pytania:

    • Czym jest gra?

    • Czy zawsze jesteśmy sobą?

    • Jak to jest być kimś innym?

    • Czy można stać się kimś innym?

    • Czy przestajemy być sobą, kiedy wchodzimy w jakąś rolę?

    • Czy czasami warto czasami grać kogoś innego? Kiedy (np. kiedy warto grać chorego)?

    • Czy grając możemy stać się tym, kogo gramy?

    • Po co gramy?

    • Czym różni się gra od zabawy?

    • Czy ciągłe granie może doprowadzić do trwałej zmiany?

    • Czy można ciągle być sobą?

    • Czy gra to już oszukiwanie?

    • Kiedy nie jest oszukiwaniem?

    • Czy gra wymaga kłamstwa?

    • Czy gra może być dobra?

    • Po co dzisiaj gramy? (pytanie dotyczy uczestnictwa w zajęciach)

      (10 min)

  4. Pożegnanie z uczestnikami.

 

Role:

  • Centaur (2 osoby)

  • Bliźnięta (2 osoby)

  • Śpiewak

  • Raper

  • Bear Grylls

  • Głupi

  • Głuchy

  • Ślepy

  • Kulawy

  • Clown

  • Polityk

  • Akrobata

  • Oszust

  • Pies

  • Starzec

  • Narcyz

  • Astronom

  • Pełnoletni (tylko dla starszych uczestników)

  • Geniusz

  • Leń

  • Chory na grypę

  • Muzyk

  • Obcokrajowiec

 

Przykład 1: do bramy podchodzi głuchy. Strażnik, wiedząc kim jest, krzyczy nagle stój! Głuchy naturalnie nie zareagowałby, dlatego jeśli uczestnik się wzdrygnie albo zatrzyma - zostaje odesłany.

Przykład 2: bliźnięta muszą dobrać się w parę, upodobnić się do siebie, i ustalić kilka wspólnych cech (imiona rodziców, data urodzenia, etc). Jeśli nie ustalą żadnych szczegółów, Strażnik ich zdemaskuje.