Adam Papierski, Aleksandra Rosińska
filozofia, specjalizacja nauczycielska
rok III (2012)
Brama
Temat: Brama - kim jestem, gdy gram?
Przedmiot: etyka/filozofia.
Grupa: około 15 osób.
Poziom: dowolny
Czas: 25 minut.
Materiały: lista ról, kartka z pytaniami, karton z akcesoriami.
Metody: drama, dyskusja.
Cele.
Wiedza:
uczeń ma świadomość tego, że ludzie wcielają się różne role i że odgrywanie konkretnych ról ma różny stopień trudności, w zależności od indywidualnych predyspozycji i charakteru roli;
uczeń zastanawia się nad funkcją gry w życiu ludzkim, pozytywnymi i negatywnymi konsekwencjami „grania”;
uczeń zastanawia się nad relacjami pomiędzy „graniem” a „prawdziwą” tożsamością;
Umiejętności:
ćwiczenie argumentacji;
ćwiczenie umiejętności identyfikacji zachowań społecznych na przykładzie odgrywania ról;
ćwiczenie wcielania się w rolę;
ćwiczenie wyrażania przeżyć wewnętrznych.
Postawa:
kształcenie postawy dociekającej/krytycznego namysłu nad zjawiskami społecznymi.
Przebieg:
Grupa zostaje doprowadzona do bramy, pilnowanej przez Strażnika (opiekun). Ma on rozkaz przepuścić tylko postaci z listy, którą wręcza przedstawicielowi grupy (do 5 min).
Uczestnicy kolejno podchodzą do bramy, wcielając się w uprzednio wybraną rolę (dobierają akcesoria, ewentualnie partnera - w zależności od roli). Uczestnicy wiedzą, że strażnik może zadawać pytania lub w inny sposób testować ich wiarygodność. Jeśli komuś nie uda się przejść, i zostanie odesłany, może wybrać kolejną rolę (15 min).
Podsumowanie. Gdy już wszyscy zmierzą się ze Strażnikiem, i zostaną wykorzystane wszystkie role, Strażnik-opiekun zadaje uczniom pytania:
Czym jest gra?
Czy zawsze jesteśmy sobą?
Jak to jest być kimś innym?
Czy można stać się kimś innym?
Czy przestajemy być sobą, kiedy wchodzimy w jakąś rolę?
Czy czasami warto czasami grać kogoś innego? Kiedy (np. kiedy warto grać chorego)?
Czy grając możemy stać się tym, kogo gramy?
Po co gramy?
Czym różni się gra od zabawy?
Czy ciągłe granie może doprowadzić do trwałej zmiany?
Czy można ciągle być sobą?
Czy gra to już oszukiwanie?
Kiedy nie jest oszukiwaniem?
Czy gra wymaga kłamstwa?
Czy gra może być dobra?
Po co dzisiaj gramy? (pytanie dotyczy uczestnictwa w zajęciach)
(10 min)
Pożegnanie z uczestnikami.
Role:
Centaur (2 osoby)
Bliźnięta (2 osoby)
Śpiewak
Raper
Bear Grylls
Głupi
Głuchy
Ślepy
Kulawy
Clown
Polityk
Akrobata
Oszust
Pies
Starzec
Narcyz
Astronom
Pełnoletni (tylko dla starszych uczestników)
Geniusz
Leń
Chory na grypę
Muzyk
Obcokrajowiec
Przykład 1: do bramy podchodzi głuchy. Strażnik, wiedząc kim jest, krzyczy nagle stój! Głuchy naturalnie nie zareagowałby, dlatego jeśli uczestnik się wzdrygnie albo zatrzyma - zostaje odesłany.
Przykład 2: bliźnięta muszą dobrać się w parę, upodobnić się do siebie, i ustalić kilka wspólnych cech (imiona rodziców, data urodzenia, etc). Jeśli nie ustalą żadnych szczegółów, Strażnik ich zdemaskuje.